Wir glauben, dass die Bibel das inspirierte Wort Gottes ist. Sie ist die schriftliche Offenbarung Gottes an die Menschen. Sie zeigt die unfehlbare Ordnung des Glaubens und der Führung Gottes. (2 Tim 3,16-17; 2 Petr 1,21)
1. Աստծո խոսքը
Մենք հավատում ենք, որ Աստվածաշունչը Աստծով ներշնչված Աստծո խոսքն է: Դա գրավոր հայտնություն է մարդկությանը Աստծո կողմից: Աստվածաշունչը ցույց է տալիս ճշմարիտ հավատքի հիմքը եւ Աստծո առաջնորդությունը: (Բ Տիմոթեոս 3,16-17; Բ Պետրոս 1,21)
2. Der eine wahre Gott
Wir glauben an das Dasein des einen Gottes, der in Ewigkeit in drei Personen war, ist und bleibt - den Vater, den Sohn und den Heiligen Geist. (Dtn 6,4; Mk 12,29; Mt 28,19; Eph 2,18)
2. Միակ ճշմարիտ Աստված
Մենք հավատում ենք միակ Աստծուն, որ հավիտենության մեջ երեք անձ էր, է եւ մնում է` Հայր, Որդի եւ Սուրբ Հոգի: (Երկրորդ Օրինաց 6,4; Մարկոս 12,29; Մատթեոս 28,19; Եփեսացիս 2,18)
3. Jesus Christus
Wir glauben, dass Jesus von Nazareth der verheißene Christus, der Sohn Gottes ist (Mt 16,16): Geboren von der Jungfrau Maria; versucht wie wir, doch ohne Sünde; die Realität seiner Wunder, seinen stellvertretenden Versöhnungstod für uns, seine leibliche Auferstehung, seine triumphale Himmelfahrt und beständige Fürsprache für uns vor dem Vater; sein Wiederkommen in Kraft und Herrlichkeit. (Jes 7,14; Mt 1,23; Hebr 4,15; Apg 2,22-24; Lk 24,51; Hebr 7,26; Mt 24,30; 1 Thess 4,15-17)
3. Հիսուս Քրիստոս
Մենք հավատում ենք, որ Հիսուսը Նազարեթից խոստացված Քրիստոսն է` Աստծո Որդին (Մատթեոս 16,16), ծնված կույս Մարիամից, մեր պես փորձված, բայց առանց մեղքի: Մենք հավատում ենք Հիսուսի հրաշքների իրականությանը, մեր մեղքերի փոխարեն Նրա խաչելությանը, Նրա մարմնավոր հարությանը, հաղթանակած համբարձմանը եւ Նրա անդադար բարեխոսությանը մեզ համար` Հոր առջեւ: Հավատում ենք Հիսուս Քրիստոսի վերադարձին փառքով եւ զորությամբ: (Եսայիա 7,14; Մատթեոս 1,23; Եբրայեցիս 4,15; Գործք Առաքելոց 2,22-24; Ղուկաս 24,51; Եբրայեցիս 7,26; Մատթեոս 24,30; Ա Թեսաղոնիկեցիս 4,15-17)
4. Der Mensch, Sündenfall und Erlösung
a) Der Mensch wurde von Gott als Mann und Frau zum Ebenbild Gottes erschaffen: „Lasset uns Menschen machen, ein Bild, das uns gleich sei.“ (Gen 1,26-31)
b) Der Mensch fiel durch sein eigenes Verschulden in Sünde und verfiel dadurch dem physischen und geistlichen Tod, der die Trennung von Gott bedeutet. (Gen 3,1-7; 1 Kön 8,46; Röm 3,23; Eph 2,1-5)
c) Seine einzige Hoffnung auf Erlösung liegt in Jesus Christus, dem Sohn Gottes. (Joh 14,6; Röm 5,12-21)
4. Մարդ, մեղք, փրկություն
ա.) Մարդը ստեղծված է Աստծո կողմից արու եւ էգ` Աստծո պատկերի պես: << Եվ Աստված ստեղծեց մարդը իր պատկերովը, Աստծո պատկերով ստեղծեց նրան, արու եւ էգ ստեղծեց նրանց: >> (Ծննդոց 1,26-27)
բ.) Մարդը ինքնակամ մեղք գործեց, մեղքի վարձքը ֆիզիկական եւ հոգեւոր մահն է, որի հետեւանքը Աստծուց բաժանումն է: (Ծննդոց 3,1-7; Գ Թագավորաց 8,46; Հռովմեացիս 3,23; Եփեսացիս 2,1-5)
գ.) Մարդկության փրկության միակ հույսը Հիսուս Քրիստոսն է` Աստծո Որդին: (Հովհաննես 14,6; Հռովմեացիս 5,12-21
5. Die Errettung des Menschen
a) Die Gnade Gottes zur Errettung erreicht die Menschen durch den Ruf Jesu: „Tut Buße und glaubt an das Evangelium“. Diese als Bekehrung und Wiedergeburt beschriebene Erfahrung ist ein Werk des Hl. Geistes und erfolgt auf Grund von Buße und Glauben an den Herrn Jesus. Aus Gnaden wird der Mensch durch den Glauben gerechtfertigt und hat die lebendige Hoffnung des ewigen Lebens. (Tit 2,11; Mk 1,15; Röm 10,9-17; Joh 3,5; 1 Petr 1,23; 1 Tim 2,5-6; Röm 3,21-26)
b) Die innere Gewissheit der persönlichen Erlösung ist das Zeugnis des Heiligen Geistes. (Röm 8,16; 1 Joh 5,9-12)
5. Մարդկության փրկություն
ա.) Աստծո շնորհքը մարդկության փրկության համար հայտնվում է Հիսուսի խոսքերում. <<Ապաշխարհեք եւ հավատացեք ավետարանին>>: (Մարկոս 1,15)
Ապաշխարհությունը եւ վերստին ծնունդը Սուրբ Հոգու գործն է` միայն Հիսուս Քրիստոսին հավատալով: Աստծո շնորհքով ու հավատքով է մարդը արդարանում եւ կենդանի հույս ունենում հավիտենական կյանքի: (Տիտոս 2,11; Մարկոս 1,15; Հռովմեացիս 10,9-17; Հովհաննես 3,5; Ա Պետրոս 1,23; Ա Տիմոթեոս 2,5-6; Հռովմեացիս 3,21-26)
բ.) Հավատում ենք, որ անձնական փրկության ներքին համոզվածությունը Սուրբ Հոգու վկայությամբ է: (Հռովմեացիս 8,16; Ա Հովհաննես 5,9-12)
6. Die Taufe
a) Die Verordnung der Taufe durch Untertauchen im Wasser ist ein Befehl Jesu. Alle, die Buße getan haben und in ihrem Herzen an Jesus Christus als ihren Erlöser und Herrn glauben, sollen getauft und zur Gemeinde hinzugetan werden. (Mt 28,19; Mk 16,16; Apg 2,38; 10,47-48)
b) Die Taufe ist ein Zeichen für die erlebte Reinigung von Sünden, die durch das Blut Jesu Christi geschehen ist. (Apg 22,16)
c) Die Taufe ist ein öffentliches Bekenntnis, in dem das Gestorbensein des alten Menschen und das neue Leben mit Christus bezeugt wird. (Röm 6,3-8; Kol 2,12)
6. Ջրի մկրտություն
ա.) Մկրտությունը ամբողջ մարմնով ջրի մեջ սուզվելու Հիսուս Քրիստոսի հրամանն է: Բոլոր նրանք, ովքեր ապաշխարում են ու իրենց սրտում հավատում Հիսուս Քրիստոսին որպես Տեր ու փրկիչ, հարկավոր է ջրի մկրտություն եւ եկեղեցու անդամակցություն: (Մատթեոս 28,19; Մարկոս 16,16; Գործք Առաքելոց 2,38; 10,47-48)
բ.) Մկրտությունը հաստատում եւ ցույց է տալիս Քրիստոսի արյունով մեղքից մաքրված լինելը: (Գործք Առաքելոց 22,16)
գ.) Մկրտությունը տեսանելի դավանություն է. հին մարդու մահը եւ նոր կյանքը` Հիսուս Քրիստոսով: (Հռովմեացիս 6,3-8; Կողոսացիս 2,12)
7. Die Geistestaufe
a) Die Taufe im Heiligen Geist als Verheißung des Vaters (Lk 24,49) kann schon bei der Bekehrung, gemeinsam mit der Wiedergeburt empfangen werden (Apg 10,43-46; 11,15-16). Sie kann dieser aber auch zeitlich folgen (Apg 8,12-17; 9,17; 19,4-6).
b) Durch die Taufe mit dem Heiligen Geist wird der Gläubige zum Dienst für Gott befähigt, um Jesus Christus mit Kraft zu bezeugen (Apg 1,8). Sie wird durch das „Reden in neuen Zungen“ begleitet (Apg 2,4; 10,45-46; 19,6). Dieses Reden in anderen Zungen ist äußerlich gesehen gleich wie die Gabe der Zungenrede (1 Kor 12,7. 10. 30), jedoch verschieden in Zweck und Anwendung (1 Kor 14,2. 4).
c) Die Gaben (Charismen) teilt der Heilige Geist in göttlicher Souveränität zur gegenseitigen Auferbauung der Gläubigen und zum Dienst an der Welt zu (1 Kor 12,11). Jeder Gläubige soll eifrig nach den Gaben des Geistes streben (1 Kor 12,31; 14,1. 13).
7. Սուրբ Հոգու մկրտություն
ա.) Սուրբ Հոգու մկրտությունը` Հոր խոստմունքը (Ղուկաս 24,49) մարդը կարող է ընդունել ապաշխարության եւ վերստին ծնունդի պահին (Գործք Առաքելոց 10,42-46; 11;15-16), կամ էլ որոշ ժամանակ անց (Գործք Առաքելոց 8,12-17; 9,17; 19,4-6):
բ.) Սուրբ Հոգու մկրտությամբ հավատացյալը զորություն է ստանում Աստծուն ծառայելու համար եւ վկայելու Հիսուս Քրիստոսին (Գործք Առաքելոց 1,8): Սուրբ Հոգու մկրտությունը հաճախ արտահայտվում է նոր լեզուների խոսելով (Գործք Առաքելոց 2,4; 10,45-46; 19,6): Այս տեսակի լեզուներով աղոթքը նման է ճիշտ այն լեզուների աղոթքին, որն ուղղակի պարգեւ է Աստծուց (Ա Կորնթացիս 12,7.10.30), բայց տարբեր է նպատակով եւ գործածությունով (Ա Կորնթացիս 14,2.4):
գ.) Պարգեւները (<<խարիզմ>>ները) Սուրբ Հոգին տալիս է իր իսկ ցանկությամբ, նպատակը` հավատացյալների միմյանց շինության եւ Աստծո ծառայության համար է աշխարհի մեջ: (Ա Կորնթացիս 12,11; Ա Կորնթացիս 12,31; 14,1.13)
8. Die Gemeinde
a) Die neutestamentliche Gemeinde ist von Jesus Christus selbst eingesetzt und ein wesentlicher Teil des Heilsplanes Gottes (Mt 16,18; Eph 3,2-11). Jesus ist das Haupt, und die Gemeinde ist sein Leib. (Eph 5,23. 30. 32; Kol 1,18; Röm 12,5)
b) Jeder wiedergeborene Gläubige gehört der universalen Gemeinde Jesu Christi an, die in örtlich organisierten Gemeinden sichtbar wird.
c) Als geistliches Zuhause aller getauften Glaubenden ist die Gemeinde eine lokale Lebens-, Glaubensund Dienstgemeinschaft, durch die Gott der Welt sein Heil verkünden lässt. (Mt 18,15–22; Eph 2,19-22; 4,7-14; 1 Petr 1,9)
8. Եկեղեցի
ա.) Նոր կտակարանի եկեղեցին Հիսուսը անձամբ հիմնադրեց եւ եկեղեցին Աստծո փրկության ծրագրի կարեւոր մասն է (Մատթեոս 16,18; Եփեսացիս 3,2-11): Հիսուսը գլուխն է, իսկ եկեղեցին մարմինը: (Եփեսացիս 5,23.30.32; Կողոսացիս 1,18; Հռովմեացիս 12,5)
բ.) Յուրաքանչյուր վերստին ծնված հավատացյալ քրիստոնյա Հիսուս Քրիստոսի տիեզերական եկեղեցու անդամ է, որը դրսեւորվում է տեղական եկեղեցիների գործունեությամբ:
գ.) Եկեղեցին հոգեւոր տուն է բոլոր հավատացյալների համար: Եկեղեցին հավատացյալների կենդանի հարաբերություն եւ ծառայություն է, որի միջոցով Աստված իր փրկությունը աշխարհին հայտնի է դարձնում: (Մատթեոս 18,15-22; Եփեսացիս 2,19-22; 4,7-14; Ա Պետրոս 1,9)
9. Abendmahl
Im Abendmahl verkündigt die Gemeinde das Gedächtnis des Todes und der Auferstehung Jesu bis zu seiner Wiederkunft. Damit feiern die Gläubigen ihre Gemeinschaft untereinander und begegnen ihrem erhöhten Herrn. (Mt 26,26-28; Mk 14,22-24; Lk 22,19-20; Apg 2,42; 1 Kor 10,16-17; 11,23-26)
9. Հաղորդություն
Հաղորդությունը հիշատակում է Հիսուս Քրիստոսի մահը եւ հարությունը` մինչեւ Հիսուսի վերադարձը: Միմյանց հեւտ տոնելով, հավատացյալները հաղորդության ժամանակ հանդիպում են ունենում բարձյալ Աստծո հետ: (Մատթեոս 26,26-28; Մարկոս 14,22-24; Ղուկաս 22,19-20; Գործք Առաքելոց 2,42; Ա Կորնթացիս 10,16-17; 11,23-26)
10. Die Heiligung
a) Die Gnade in Christus befähigt den Gläubigen, ein geheiligtes Leben zu führen. (Joh 17,19; 1 Kor 1,30; 1 Thess 5,23; Hebr 10,10)
b) Dieses Leben in der Heiligung (Hebr 12,14; 1 Petr 1,15-16) zeigt sich an der Frucht des Geistes (Gal 5,22-25; Eph 4,15).
10. Սրբություն
ա.) Հիսուսի շնորհքը զորացնում է հավատացյալին սուրբ կյանք ապրելու: (Հովհաննես 17,19; Ա Կորնթացիս 1,30; Ա Թեսաղոնիկեցիս 5,23; Եբրայեցիս 10,10)
բ.) Սրբության կյանքը դրսեւորվում է Սուրբ Հոգու պտուղներով: (Գաղատացիս 5,22-25)
11. Göttliche Heilung
Wir glauben an göttliche Heilung auf Grund des Erlösungswerkes Jesu und ermutigen zum Gebet im Glauben. (Ex 15,26; Jes 53,4; Mk 16,17-20; Jak 5,14-15)
11. Աստվածային բժշկություն
Հավատում ենք Աստծո բժշկությանը` Հիսուս Քրիստոսով եւ քաջալերում ենք աղոթել հավատքով: (Ելից 15,26; Եսայիա 53,4; Մարկոս 16,17-10; Հակոբոս 5,14-15)
12. Die Vollendung
a) Wir glauben, dass Jesus Christus, unser Herr, in Kraft und Herrlichkeit wiederkommen wird - für die an ihn Glaubenden zum Heil, für die gottlose Welt zum Gericht (1 Thess 4,13-18; 1 Kor 15,50-55; 2 Thess 1,4-10).
b) Wir erwarten die Auferstehung aller Menschen – zu ewigem Leben in Herrlichkeit oder zu ewigem Gericht (Dan 12,2; Joh 5,29; Apg 24,15).
c) Wir erwarten eine neue Schöpfung Gottes zum ewigen Leben für sein Volk nach dem Vergehen der gegenwärtigen Welt (Jes 65,17; 2 Petr 3,13; Offb 21,1-7).
12. Վերջաբան
ա.) Հավատում ենք, որ Հիսուս Քրիստոսը` մեր Տերը, վերադառնալու է փառքով ու զորությունով` իրեն հավատացողներին դեպի փրկության տանելու, անհավատներին` Աստծո դատաստան: (Ա Թեսաղոնիկեցիս 4,13-18; Ա Կորնթացիս 15,50-55; Բ Թեսաղոնիկեցիս 1,4-10)
բ.) Մենք սպասում ենք բոլոր մարդկանց հարությանը. հավիտենական կյանքին կամ հավիտենական դատաստանին: (Դանիել 12,2; Հովհաննես 5,29; Գործք Առաքելոց 24;15)
գ.) Հավատում ենք հավիտենական կյանքին, Աստծո նոր արարչագործությանը. նոր երկիր եւ նոր երկինք: (Եսայիա 65,17; Բ Պետրոս 3,13; Հայտնություն 21,1-7)
